Pats!

Weken achter elkaar maak je niets interessants mee op de buurtbus maar dan ineens gebeurt er weer van alles. Vorige week had ik voor het eerst meer passagiers dan stoelen - voor een deel kinderen, dus die konden op schoot zitten - èn vakantiebagage, èn boodschappen voor het weekend, èn twee buggies, die niet ingeklapt konden worden omdat ze ook vol hingen met bagage. Ik ben zelfs van mijn route afgeweken om ze zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te brengen.
Vandaag heb ik de rechterbuitenspiegel aan gort gereden. Tsk. Omdat de brandweer bezig was met het schoonspuiten van de Veldkantweg, moest ik de wijk in. Hele smalle wegjes, geparkeerde auto's, en de glasvezelaars druk in de weer, zodat de weg deels vol lag met stoeptegels. Het bleek dat ik daar nèt niet tussendoor kon...
Meteen even de technische man bellen ging ook niet, want de bustelefoon stond niet aan (en ik heb geen idee hoe je zo'n ouderwetse Motorola aan moet zetten).

ETA: Eén van mijn hondenwandelmaatjes is zijn hele werkzame leven vrachtwagenchauffeur geweest. Na de obligate "vrouw achter het stuur" opmerking vertelde hij dat hij in de vrachtwagen altijd een reservespiegel en een paar post-elastieken bij zich had...

ETA: Inmiddels, na contact met de technische man, weet ik dat het gat in de spiegelkap er al in zat! Dus ik heb alleen het glas van het richtingaanwijzerlichtkapje kapotgetikt. Nog steeds slordig, natuurlijk, maar ik snap nu waarom ik (tot de dag van vandaag) niet weet wàt ik precies geraakt heb. Misschien een bezem- of harksteel van de glasvezelaars...

ETA (en dan houd ik er over op): Praten over spiegeltikken levert interessante verhalen op: HvH heeft (dertig jaar geleden) één van de eerste keren dat hij de grote vrachtwagen meehad, ook een spiegel erafgetikt. Is vervolgens stiekem naar een garage gereden en heeft er - van z'n eigen zuurverdiende geld - een nieuwe op laten zetten :). Pas later hoorde hij van de vaste chauffeur dat er een reservespiegel onder de stoel lag!