De moeder van JD vierde vandaag haar zestigste verjaardag bij Stegeman in Laren. Omdat het Nederlands elftal nou juist vanavond in Brazilië in de kwartfinale van het WK voetbal speelde (niemand had verwacht dat ze zo ver zouden komen), had ze er wijselijk voor gezorgd dat er een televisie aanwezig was. Anders hadden er vast gasten afgezegd omdat ze de wedstrijd wilden zien...
Het was gezellig.
Foto's op Flickr.
Ergens vroeg dit voorjaar was ik op Facebook oud-collega MvD tegengekomen. Ook een hondenmens, dus afspreken om een keertje samen te wandelen was een logische keuze. Eind april hadden we op Bussloo afgesproken. De honden konden prima met elkaar overweg en wij ook nog steeds, dus heerlijk gewandeld, gezellig gekletst en doooornat geworden :). Eind mei was het weerbericht zo mogelijk nog erger, dus die hebben we maar overgeslagen, maar vandaag hadden we afgesproken bij 't Leesten.
Het weerbericht was één en al buien (zelfs een code geel voor wateroverlast), maar we hebben weer lekker gewandeld en gekeuveld (zonder jas en voor een deel zelfs in de zon!) en de honden hebben zich ook weer uitstekend geamuseerd. Met als extra bonus dat we de wandeling nog wat konden verlengen door een stuk dat normaal gesproken niet voor loslopende honden toegankelijk is, maar dat nu tijdelijk opengesteld was.
Nog voordat we goed en wel aan de cappucino met appeltaart zaten barstte een dikke hoosbui los, maar we konden nog net een plekje onder het afdak bemachtigen. Al met al een heerlijke ochtend!
Het blijft leuk om te merken dat zelfs als alle baasjes op een kluitje gaan zitten om onder het afdak te passen, al die verschillende honden ook hartstikke dicht op elkaar moeten zitten en zich toch keurig blijven gedragen, er valt geen onvertogen woord. Dat is toch wel een verdienste van de kynologenclubs in de regio, lijkt me.
De kuikens groeien als kool - en ik fotografeer me suf :). Zie de Chooks-set op Flickr.
Intussen probeer ik ook naarstig om erachter te komen of het kipjes of haantjes zijn, maar vooralsnog wordt dat nog niet echt duidelijk. Al zou je op grond van het gedrag op de foto wel denken dat met name die linkse een haantje is. Hij is verreweg de grootste van allemaal en loopt wel vaker ruzie te zoeken.
Kijk nou toch, wat een superleuk cadeautje (voor het papagaaien-oppassen): een echt weerstation!
Omdat F&G met vakantie naar het oosten gingen rijden en mogelijk wel in Polen terecht zouden komen, had ik gevraagd of ze een grote fruitschaal voor me mee wilden nemen - en dat hebben ze ook gedaan. Kost daar de helft van wat je hier betaalt, en daar kon nog op afgedongen worden ook. Leuk.
Eergisteren had de kip bedacht dat er voortaan weer in het nachthok geslapen moest worden. Maar het nachthokje zit hoog en het trapje ernaartoe is niet ontworpen voor kuikentjes. Drie van de vijf kuikens kunnen achter hun moeder aan naar boven fladderen, de andere twee snappen het niet. En voor de twee weeskuikentjes, die nog iets kleiner zijn, is de onderste trede domweg te hoog. Er bleven er dus vier eenzaam beneden zitten. Aanvankelijk dacht ik nog dat ik ze dan wel even naar boven zou tillen, maar dat lukte niet - ze zijn watervlug en bovendien gillen ze de hele boel bij elkaar, waardoor de kip hevig ontdaan weer beneden komt. De eerste nacht is ze vervolgens maar met het hele spul weer beneden blijven slapen, maar gisteren hebben de vier kleintjes uiteindelijk zonder moeder beneden overnacht. Veel te koud, bovendien zijn ze daar zo zonder moeder heel kwetsbaar.
Vandaag heeft RT een prachtig nieuw trapje gemaakt, dat nu met postelastiek op het oude trapje vastzit.
En nu maar hopen dat ze vanavond snappen dat ze nu wèl naar boven kunnen...
Ze zijn inmiddels helemaal hond-bestendig.
Jess heeft ze van begin af aan volstrekt genegeerd, Tara moest er even aan wennen en vindt ze nog steeds een beetje verdacht. De kuikens weten inmiddels niet beter of een hond is onderdeel van het meubilair.
De vader van HvHE belde van de week: hij had twee prachtige kuikentjes "over" - of die bij mijn kip op konden groeien, ze waren maar een dag of drie jonger. Tsja... daar kun je geen nee tegen zeggen, natuurlijk. Dus weer op naar Markelo en twee kuikentjes opgehaald.
Gewoon als het donker is onder de kip schuiven, was de instructie, dan gaat het wel goed...
ETA: en het is prima gegaan, al gaf het de eerste dagen wat onrust in de groep. De kip werkt volgens een heel strak schemaatje (hoe zoiets in haar peabrain past is een raadsel en een wonder), afgestemd op de mogelijkheden van de kuikens, die elke dag zichtbaar bij-leren en meer vaardigheden ontwikkelen. Als er dan ineens twee van die piepertjes bijkomen die kennelijk drie dagen achterlopen op het schema is dat aanvankelijk knap verwarrend voor een hardwerkende kloek.
En intussen brei ik me de blaren aan een Bog Jacket - weer zo'n briljant ontwerp van Elisabeth Zimmermann. Een vest dat in één stuk plat gebreid wordt. Dat is dan wel een héél groot stuk, maar het is er maar eentje, als het af is is het vest ook af (zodra de bovenste helft aan de onderste helft ge-graft is). Ik had verwacht dat ik maanden, zo niet jaren over dit project zou doen, maar voorlopig gaat het als een speer.
Alle details op Ravelry.
Het was 's morgensvroeg al duidelijk: it's going to be a scorcher! De temperatuur schoot omhoog.
De Pinkstermarkt was behoorlijk ambitieus opgezet dit jaar en de organisatie ging uit van duizenden bezoekers. Daarom waren er (betaalde) parkeerplaatsen ingericht bij o.a. Ferrocal en het zwembad, en zouden de buurtbussen een pendeldienst gaan rijden. Ik hoefde zelf niet te rijden, maar ik was wel standby en er moesten natuurlijk foto's gemaakt worden.
De Meander had ook weer een stand op de markt, en ook daarvan moesten wat foto's gemaakt worden, dus toch maar 's morgens vrij vroeg erheen. Warm!
Ik zat allang weer lekker thuis toen het mis ging met het weer: rond een uur of één barstte er een hele korte maar hele extreme zomerbui los van het klassieke "onweer, hagel en windstoten" type. De markt werd gehalveerd.
Hoewel het 's middags toch nog wel een beetje op gang kwam, werden die hoge bezoekersaantallen op geen stukken na gehaald en het parkeerbeleid werd niet gehandhaafd, dus al snel stonden de toegangswegen tot de markt afgeladen vol met geparkeerde auto's. Die pendeldienst was achteraf dus nauwelijks nodig geweest, als we twintig mensen van- en naar Ferrocal vervoerd hebben is het veel.
Al met al een interessante dag :). Meanderfoto's. Buurtbusfoto's.
Mijn nieuwe hek is af en het is echt schitterend geworden! Let op de prachtige design-sluiting en het listige blokje onderaan, dat ervoor zorgt dat het precies dichtvalt en niet doorzwiept. Wat een verademing! Moeiteloos met één hand te openen en te sluiten, Tara-proof en ook gewoon mooi, met die brede horizontale planken.
Als "half-fabrikaat" met de Dodge hierheen gebracht, en ter plekke door RT geplaatst en afgewerkt.
Ik ben er superblij mee.
Vanmiddag kwam er ineens gepiep onder de kip vandaan! En ja hoor, vijf kuikentjes. Twee lichte en drie donkere. Te schattig voor woorden!
De kip zat er hevig verschrikt van te kijken, maar inmiddels ontpopt ze zich als een perfecte moeder.
Op de onderste foto zijn ze twee dagen oud.
