Logés

Charly en Benny, maltezers-en-nog-iets, respectievelijk zeven en elf jaar oud. Ze komen een midweekje logeren...

Ze waren al een paar keer (met hun eigen baasje) meegeweest naar ons losloopgebied met aansluitend koffie hier op het terras, dus helemaal vreemd was het niet, maar dat neemt niet weg dat ze very put out waren toen ze hier zondagmiddag zomaar achtergelaten werden. Het heeft wel een uur of twee geduurd voor het blaffen, piepen en proberen onder het hek door te kruipen een beetje begon af te nemen. Charly heeft goed gegeten, Benny kreeg geen brokje door z'n keel (maar wel het kloddertje verse pens dat bovenop de brokjes lag). In de loop van de avond werd het allemaal wat rustiger, maar op een gegeven moment ga ik naar bed, en dan moeten ze zien dat ze voor zichzelf een plekje vinden. Beneden in de kamer staan twee keurige mandjes, maar beneden blijven was duidelijk geen optie. Charly heeft wat aan mijn deur gekrabd, Benny werd uiteindelijk stil, maar heeft dat niet langer volgehouden dan tot een uur of vijf. Pfff.
Maandagochtend hetzelfde verschijnsel als toen Gesa hier logeerde: ze verliezen je geen seconde uit het oog en lopen zelfs mee tot onder de douche :). Maar naarmate de dag vorderde werd het steeds rustiger. Charly is al aardig op z'n gemak, maar Benny is kennelijk meer aandacht en zachtere kussens gewend dan hij hier krijgt. Bovendien is hij nogal kouwelijk, en zowel buiten als bij mij op de vloer kan het fris zijn. Hij kan zelf niet op de stoelen springen, dus hij moet erop getild worden (eigenlijk wil hij op schoot, maar daar ben ik niet zo'n fan van). Inmiddels hebben we zowel binnen als buiten een geschikte stoel voor 'm gevonden. En hij moet nog als een puppy in de gaten gehouden worden om ervoor te zorgen dat hij naar buiten gaat zodra hij opstaat :).

Dinsdag. Gisterenavond de mandjes boven gezet en iedereen heeft goed geslapen. In het losloopgebied gaat zelfs Benny zelf op avontuur (niet àl te ver weg, uiteraard). Ze wilden vanmorgen niet eten, eigenaardig, want gedroogde-pens-beloningsbrokjes eten ze allebei met smaak. Het hysterische gedoe in de auto wordt ook stukken minder, inmiddels blijven ze netjes zitten (al moest ik dat wel even nadrukkelijk duidelijk maken...).
De kip ook weer losgelaten gisterenmiddag. Charly zou er graag even aan snuffelen, terwijl de kip hem nog een beetje een engerd vindt, maar ze beginnen elkaar inmiddels aardig te negeren.
Vanmiddag moet ik op de bus, dus maar even boodschappen gaan doen om te kijken hoe het "alleen thuis blijven" gaat. Prima, voor zover je dat kunt beoordelen. Ze hadden zich boven teruggetrokken.
Met een redelijk gerust hart vertrokken voor mijn busdienst. Hoorde later van FT (die toevallig even bij de buurman moest zijn) dat Charly op de vensterbak naar hem had staan blaffen. Een uurtje na mijn vertrek is C komen oppassen (anders waren ze met z'n vieren vier uur alleen geweest, dat leek me wat veel van het goede) en ze heeft uiteraard eerst Benny van boven gehaald en 'm buiten gezet :). Ze hebben weer vrijwel niets gegeten, maar verder ging het allemaal goed.

Woensdag. Hèhè. Ingeburgerd. Prima geslapen, heerlijk gewandeld, rust in de auto (ook bij het in- en uitstappen), de rest van de dag rustig ergens liggen en - eindelijk - achter elkaar hun bakjes eten leeggeschrokt. Nu was het ook wel héél lekker eten, met stukjes vers hart en overgoten met voortreffelijke runderbouillon met groente, maar het is heel geruststellend om een hond gewoon te zien schrokken in plaats van even aan z'n eten ruiken en dan achteruit te stappen. Er is ook niet meer in huis geplast sinds maandagavond (maar ik vertrouw er nog niet helemaal op dat dat vanzelf gaat, dus wat dat betreft blijf ik 'm nog even als puppy behandelen).
Ik had zelf vanmorgen geen fototoestel bij me, dus hierboven een foonfoto van RT. We waren met acht honden, Truusje ontbreekt op de foto, die was net de bal uit het water aan het halen. Charly en Benny gedragen zich alsof ze hun hele leven in een roedel van acht geleefd hebben, er valt geen onvertogen woord.
Overigens: met vier honden door het losloopgebied banjeren is a piece of cake, maar wandelen met vier aangelijnde honden is nog een hele uitdaging!

Donderdag. Meer dan een uur rondgekluund in het losloopgebied, en met vrolijke, vieze maar voldane hondjes thuisgekomen. Benny gaat dapper mee door het hoge gras om Jess op te halen. Foto's in de Losloopgebied-set op Flickr.
Ze blijven een beetje finicky met eten - tenzij er lekkere hapjes doorheen zitten. Zolang ze opgewekt rondrennen met heldere oogjes en koude, natte neusjes krijgen ze blijkbaar toch genoeg binnen

Vrijdag. Alsof ze hier altijd gewoond hebben :).

ETA: Ben trouwens trots op Tara en Jess. Niet alleen zijn ze superbeleefd gebleven tegen die twee kleine bemoeizuchtige hondjes, ze hebben ook binnen twee dagen geleerd om rustig in de keuken op hun eigen eten te blijven wachten terwijl ik de bakjes voor de kleintjes op het terras neerzette!