Gezinsuitbreiding

Rufa. Een nieuwe hond in de familie.

ETA begin juli: Rufa is weer terug naar het asiel. Ze was een hond met een moeilijk verleden (gered uit Spanje, gedumpt door haar vorige eigenaar in NL), en een mooie, pientere hond met allerlei leuke eigenschappen. Zo'n hond gun je het zo om een heerlijk leven te krijgen, en dat maakt de beslissing om haar terug te sturen zo vreselijk moeilijk. Maar hoe hartverscheurend het ook is, ik denk wel dat het de juiste beslissing was. Volgens mij was ze een typische red zone case. Zelfs al zou ik (nog?) niet genoeg kennis hebben om dat te kunnen beoordelen, dan werd het wel duidelijk door het gedrag van Tara. Ik heb Tara één keer meegenomen, toen Rufa er een week was. Na een paar nare gevechten (Rufa voert een charge uit en gaat zonder aanleiding tot de aanval over), waarbij Tara onder andere in haar buik (!) gebeten was, was Tara bang voor Rufa. Panisch bang.
En voordat iemand nou denkt dat Tara een schijterig hondje is: Tara komt in het losloopgebied dagelijks honden tegen in alle soorten en maten. Veel ervan kent ze, maar we komen ook regelmatig "nieuwe" honden tegen. Die ontmoetingen gaan meestal uiterst beleefd: even snuffelen en ieder zijns weegs. Soms zijn er honden waarmee ze wil spelen, soms is een hond wat te opdringerig en wordt hij afgesnauwd. En soms gaat Tara zelf over de schreef en krijgt ze een pak slaag.
Dat is in de afgelopen weken ook gebeurd met Freya (ook een volwassen Duitse herder teef...). Tara, Gesa en Freya kennen elkaar goed en vooral Tara en Gesa kunnen uitstekend samen achter de bal aan. Afgezien van een grauw van frustratie levert dat nooit problemen op: wie 'm heeft mag 'm houden (en moet 'm vooral niet laten vallen, want dan pakt de ander 'm). Maar Freya neemt haar balspel uiterst serieus en als een andere hond de bal onder haar neus vandaan wil grissen grijpt ze hardhandig in. Zo ook bij Tara, die daarbij een winkelhaak in haar rug opliep.
Is Tara nu bang voor Freya? Welnee. Ze kunnen nog steeds prima samen wandelen en bij elkaar over de vloer komen. Hooguit gaat Tara iets zorgvuldiger om met Freya's personal space. En ze laat het wel uit haar hoofd om te proberen de bal af te pakken*.
Is Freya dominant? Als het over haar bal gaat wel, ja. Tenslotte is de wetenschappelijke definitie van dominantie access to a preferred resource. Overigens is het doel van dominantie onder dieren het voorkomen van conflicten, niet het aangaan ervan.
Oftewel: honden kunnen heel veel zaken uitstekend onderling regelen, en al gaat dat soms wat harder dan wij zouden willen, de honden zelf hebben er weinig moeite mee.
Maar een charge en een aanval zonder aanleiding... dat duidt op griezelige instabiliteit en dat is voor honden net zo angstaanjagend als voor mensen. Het gaat veel verder dan het regelen van een conflict en het heeft geen eindpunt, waardoor het gevecht maar dóórgaat.
Rufa is dan ook teruggebracht na het zoveelste felle gevecht met de twee andere honden in huis.

ETA: En dan nog 's iets... Rufa had verantwoordelijke eigenaren, die na een aantal gevechten thuis, in overleg met de dierenarts, een honden-gedragsdeskundige ingeschakeld hebben. Niet iemand die een cursusje had gedaan, maar eentje met een HBO-opleiding. Deze deskundige is drie uur op bezoek geweest om de hond te evalueren. Rufa heeft in die drie uur uiteraard geen stap fout gezet (zul je altijd zien). Het grootste probleem - agressie naar honden - heeft zich dus niet voorgedaan.
Voor zover ik weet (en ik was er niet bij, dus ik weet niet wat er precies gezegd is), was ook de deskundige van mening dat honden hun eigen problemen moeten oplossen, was ze positief over Rufa (een hond met veel potentieel), en ach, als er iemand met een hond op bezoek komt, dat sluit je je eigen hond toch zolang even op...
Niets over het omgaan met een hond met agressieproblemen. Uiteindelijk was er een gevecht waar niet alleen de honden maar ook mensen gewond raakten voor nodig om te besluiten dat Rufa weer weg moest.

* En dat leidt dan weer tot komische situaties. Inmiddels gooien we voor Freya een eigen balletje de andere kant op, zodat er geen risico is op botsingen boven de bal (heel veel hondenproblemen zijn op te lossen met management), maar de eerste keer na het pak slaag zaten we best even in spanning toen de honden weer met z'n drieen naast elkaar achter de bal aanstoven. Tara was er (uiteraard :)) het eerste bij, remde heel even bij de bal, sprong er overheen en stoof met hetzelfde tempo door. Waarop de herders dachten "die zal de bal wel weer hebben" en met een rotgang achter Tara aangingen in plaats van de bal te pakken :). Je zou zweren dat ze liep te grijnzen.