Eten volgens Amber

In november kwam C ineens op de proppen met het boek Eet jezelf mooi, slank en gelukkig van Amber Albarda. We waren allebei wat sceptisch (wéér een boek over gezond eten?), maar inmiddels zijn we allebei helemaal om.
Het is een hartstochtelijk pleidooi voor Eat Real Food!, wat dat betreft is het niets nieuws, maar het is een leuk boek met een ongelooflijke hoop onderbouwde uitleg over het hoe en waarom, en goeie suggesties over hoe je dat implementeert in een modern en druk leven. Het boek besteedt veel aandacht aan bloedsuikerspiegelmanagement, wat één van de sleutels is tot stoppen met snaaien (en daarmee tot afvallen) en het is het eerste boek (althans bij mijn weten) dat letterlijk zegt wat ik al veertig jaar roep: "Melk is voor kalveren!" :).
C volgt het sinds december zeer zorgvuldig, en ziet: ze valt af, ze barst van de energie en ze snaait eigenlijk nooit meer. Geweldig!
Ik kom wat langzamer op gang en ik ben nog steeds aan het zoeken hoe ik alle principes het beste kan inpassen in mijn inkoop- en kookroutines. Hieronder in willekeurige volgorde wat opmerkingen en ervaringen.

Wat ik een beetje lastig vind, is de enorme hoeveelheid exotica (in tegenstelling tot lokaal geproduceerd voedsel) die Amber aanraadt. Avocado's à gogo, quinoa, ananas, amandelen... Terwijl ik ervan overtuigd ben dat je het beste gedijt met voedsel dat groeit op je eigen breedtegraad (het moet wel leuk blijven, natuurlijk, dus ik reken Frankrijk ook tot mijn breedtegraad :)) en dat al dat gesleep met voedsel over de hele wereld geen goeie zaak is.

Maar verder staat het boek boordevol verstandig advies. Zoals: eet bij voorkeur biologisch en schrap bewerkt voedsel geheel uit je menu (dat zei Montignac ook al). No problem, dat doe ik al jaren, dus dat kost geen moeite, voor mij geen eten dat in elkaar gesleuteld is door mannen met douchemutsen op, zoals een vegaburger die ik ooit geprobeerd heb.

Drink water, dagelijks anderhalve tot twee liter. Dat valt nog niet mee, ik moet me er echt toe zetten, want ik drink van nature veel te weinig, en dan uitsluitend thee, koffie en wijn. I'm working on it :).

Begin de dag met vers geperst groentesap. Dat krijg ik domweg niet voor elkaar, zo 's morgens vroeg. Ik heb geen sapcentrifuge (en na enig onderzoek: ik hoef er ook geen, hoe mooi ze ook lijken. De hoeveelheid sap staat in geen verhouding tot de hoeveelheid groente die ervoor nodig is). Een slow juicer is efficiënter (en ik heb een antieke handmatige slow juicer), maar 's morgens vroeg groente schoonmaken en persen en vervolgens de pers reinigen... nee. Ik ben nu eenmaal geen ochtendmens. Ik ben wel weer begonnen met tarwegras kweken, een borrelglaasje tarwegrassap zou minstens even effectief zo niet veel effectiever moeten zijn. We zullen zien of ik dat dan wèl 's morgens klaar ga maken...

Begin de dag met een stevig ontbijt, liefst met veel eiwitten en (rauwe) groente. Bijvoorbeeld havermout met amandelmelk, feta en pijnboompitjes, of eieren en tomaten. Een gebakken eitje op zondagochtend wil nog wel lukken, maar een bord havermout krijg ik 's morgens niet doorgeslikt. Rauwe groente is geen probleem, dat is heel makkelijk op te lossen met kiemgroente. Ik ben weer druk in de weer met kiemen, met de superhandige easy sprouters van Sproutpeople (wat is dat toch een leuke website!) en zaden van De Peuleschil. Op de foto hierboven brassica kiempjes op een rijstwafel met amandelpasta, (héél smakelijk), hieronder alfalfakiempjes.

Eet meer peulvruchten! Eh, ja, dat zei Montignac ook al :). Wat ik niet wist, is dat een combi van peulvruchten en granen het volledige scala aan benodigde eiwitten oplevert. Plus - in tegenstelling tot vlees, dat ook voornamelijk uit eiwitten bestaat - natuurlijk een hoop onontbeerlijke voedingsvezels. Bovendien is het prettig eten, je voelt je uitstekend na zo'n maaltijd. Er zijn veel meer peulvruchten dan alleen bruine bonen (die ik niet bijzonder lekker vind), dus ik ben druk aan het experimenteren met linzen en witte bonen. Amber is een groot liefhebber van quinoa als graan, maar dat botst een beetje met mijn streven om zoveel mogelijk lokaal geproduceerd voedsel te eten, dus: haver. Haver valt tenslotte ook onder de superfoods. En wat blijkt: het is zó klaar (kwartiertje weken, kwartiertje koken) en is dan prima toe te voegen aan een peulvruchtenschotel. Smaakt heerlijk. Ik heb ook ontdekt dat ik hummus erg lekker vind (al is een kikkererwt niet echt een lokale groente) en dat het makkelijk zelf te maken is. Een verrukkelijke manier om een portie peulvruchten te eten - smeer het op een volkorenboterham (wel een desemvolkoren, maar dat at ik toch al), bestrooi met flinke portie kiempjes en je hebt ook een prima compleet ontbijt.

Goed kauwen, zodat je eten gelijkmatig in je bloed komp. Het zijn open deuren (ik moest van mijn moeder ook al goed kauwen), maar het is goed om alle simpele "eetregels" nog eens op een rijtje te zien, inclusief een goeie uitleg van het nut ervan. En meer van die adviezen die je eigenlijk wel weet, maar nog te weinig toepast. Eet véél, heel veel groente, eet meer vette vis, en eet veel noten, bijvoorbeeld. (Eet een paar noten bij je tussendoor-appel, want door eiwitten toe te voegen heb je veel minder kans op een bloedsuikerspiegelpiekje - dat werkt perfect, kan ik inmiddels beamen.)

Neem dagelijks een goeie multivitamine (zo eentje met vitaminen èn mineralen). In theorie zou dat, als je volgens de regels van het boek eet, niet nodig moeten zijn, maar Amber raadt het toch aan - onder andere omdat landbouwgronden zo uitgeput zijn, dat ze lang niet dezelfde hoeveelheid voedingsstoffen aan de plant kunnen leveren als vroegah. Tsja. C slikt vanaf het begin zowel een multi als probiotica en vaart daar zeer wel bij, dus ik ben er ook maar mee begonnen. Een goeie multi is wel peperduur, trouwens.

Hoe dan ook: het boek is (net als het bijbehorende kookboek) een absolute aanrader en als je alle adviezen in het boek volgt, maakt het z'n titel helemaal waar.
Ik ben nu natuurlijk regelmatig op internet aan het rondneuzen, op zoek naar meer ervaringen met het eten volgens Amber en er blijken een hoop mooie en interessante blogs te zijn over verstandig eten. Een erg leuke (en goeie) foodblog van een Amber-fan is bijvoorbeeld Echt Eten, Puur Koken. En ik kwam een natuurlijk alternatief tegen voor het bouillonblokje :).

Het is natuurlijk mijn stokpaardje, maar wat ik wel jammer vind is dat ook Amber Albarda de Méthode Montignac weer achteloos rangschikt onder de "levensgevaarlijke diëten". Montignac zegt immers in grote lijnen precies hetzelfde als Amber, al is dat met frans chauvinisme en met de kennis van dertig jaar geleden. Als je jezelf afficheert als voedingsdeskundige, en je kraakt een andere auteur over voeding af, zorg dan tenminste dat je weet waar je het over hebt!