BAM!

Precies op het moment dat ik de hoek om kwam, stond daar een boom op z'n point of no return. Bam! Vlak voor mijn neus. Dan lijkt zo'n boom nog een stuk groter :).
Ze moesten eerst alle zijtakken erafzagen voordat hij weggesleept kon worden.
Allemaal onderdeel van een groot dunningsproject aan het begin van de weg en rond de ingang van de Engelenburg.

ETA. De volgende ochtend nog meer spektakel in het losloopgebied: hondje door het ijs. De bal rolde van de kant naar het midden van het gammele ijs op de beek. Tara liet zich terugroepen, Floor stond nog te aarzelen, maar Daantje bedacht zich geen moment (je bent een terrier of je bent het niet, tenslotte) en liep het ijs op. En zakte er in het midden door. Koppie onder, in eerste instantie. Arme RM had geen keus en maakte zich klaar om zelf de beek in te lopen, maar gelukkig hoefde hij er maar met één voet echt in, omdat Daantje intussen zelf al ijsbrekend zijn kant op kwam, zodat hij al snel aan z'n lurven eruit gesleurd kon worden. Floor was intussen solidair ook het ijs op en erdoor, maar zij kon gewoon staan tussen de schotsen en kwam er zelf weer uit - mèt de bal, trouwens.
Pfff.
We hebben ons erover verbaasd dat de honden zelf zich helemaal niets van zo'n incident aantrekken, Daantje huppelde meteen weer opgewekt rond en leek het niet eens koud te hebben, terwijl het toch een paar graden vroor.