Als je eenmaal weet hoe kippen zich van nature gedragen, wordt het moeilijk om ze in een hokje te houden. Ik heb een prachtig kippenhokje, waarin je zelfs zonder uitloop wel vier krieltjes kunt houden, en bovendien zit er een riante ren aan vast - meerdere vierkante meters per krieltje (want ik heb er maar twee).
Toch lopen ze iedere keer als ze mij zien - en da's vaak, zeker in de zomer - als gekooide tijgertjes door de ren te draven, want ze vervelen zich daar te pletter (daar maken ze krakende protestgeluiden bij, die op mij het effect hebben van nagels op een schoolbord).
Kippen zijn van nature immers de hele dag in de weer: ze rennen achter insecten aan, graven naar wormen, springen naar hoog-hangende zaadjes, onderzoeken alles, maken al keuvelend grote wandelingen... kortom: ze zijn altijd bezig. Zo'n ren, als is hij nog zo groot, is na een aantal weken kaal en ze kennen er elke centimeter van.
(Hoe het trouwens mogelijk is dat vogeltjes van een ons of zes de grond van zo'n ren kunnen aanstampen snap je niet, maar het gebeurt wel).
Nu was ik toch al van plan om ze in elk geval in de winter los in de tuin te laten, dus vanmorgen het deurtje maar open gezet. Je verwacht dat ze dan enthousiast naar buiten zullen stuiven, maar nee! Ze komen 's kijken door het open deurtje en gaan dan weer achter het gaas van de ren als gekooide tijgertjes heen en weer draven. Nou ja, zeg!
Een klein handje strooizaad net buiten het deurtje gegooid: ze kwamen naar buiten, aten het zaad op, en gingen weer naar binnen. Je zou ze!
ETA vier dagen later: inmiddels staan ze 's morgens te wachten tot de deur opengaat, en zijn vervolgens de hele dag in de tuin aan het rommelen. Daar maken ze hele tevreden geluidjes bij :).
Even geen eieren, maar dat loslopen levert natuurlijk ook een dieetverandering op, dus dat zal wel weer goedkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten