De grootste van mijn twee kipjes heeft een kaal nekje. Dat had ze al toen ze kwam, de kleinste van de twee pikt de nekveren eruit. We - de vorige eigenaar en ik - dachten dat het kwam omdat ze zich in hun vrij kleine hok verveelden, het zou wel over gaan als ze meer ruimte kregen.
Inmiddels hebben ze meer ruimte en bovendien loop ik me de hele dag uit te sloven om ze bezig te houden: broccolistronkje, graszodetje, handje zaad, slakjes... En ik had de indruk dat de nekveertjes weer aan begonnen te groeien.
Maar vanmiddag zag ik die kleine toch weer geconcentreerd nekveertjes uittrekken bij haar grotere zus (ik moet ze toch eens namen geven, trouwens). Wat ik bijna schokkend vond, was dat het slachtoffer doodstil bleef staan. Je zou toch verwachten dat ze verontwaardigd zou kakelen en maken dat ze wegkwam, maar niets daarvan. Ze onderging het alsof ze gehypnotiseerd was. Raar.
donderdag 12 mei 2011
Kannibalisme
Labels:
Chooks
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten