Mijn grootmoeder had in de winter altijd een uitgebreid systeem van vogels voeren op het terras voor het kamerraam: brood (met een likje boter), kaas, appel, zelfgemaakte vetbolletjes en lange pindaslingers, er werden zelfs stukken zwoerd aan de bomen gespijkerd. Haar bostuin grensde min of meer aan de Hoorneboegse Heide, en er kwam een enorme hoeveelheid vogels naar haar terras - onder andere vier soorten spechten. Ik heb als kind eindeloos met haar voor het raam gezeten, met een verrekijker en een vogelboekje, prachtig. Het heeft er niet toe geleid dat ik een echte vogelaar geworden ben, maar tuinvogels kijken blijft me fascineren.
Mijn tuintje grenst niet aan een natuurgebied, maar wel aan een begraafplaats, en ook dat is natuurlijk een eldorado voor allerlei vogels. Er zijn soorten die niet in mijn tuintje komen, maar die ik wel hoor, zoals de goudvink, spechten, uilen en vorige winter zelfs fazanten.
In mijn tuintje heb ik het hele assortiment "gewone" tuinvogels, maar ook minder courante soorten, zoals boomklevers, groenlingen en glanskopmezen. En een aantal vrij bijzondere soorten, die ik maar één keer heb gezien, zoals een boomkruiper, een appelvink (veel groter dan ik dacht) en vanmorgen een sijsje!
Geen camera bij de hand, natuurlijk.
ETA: Twee dagen later een keep op de voersilo. Ook voor het eerst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten