De tulp - de papagaaientulp om precies te zijn - is de eerste bloem waarvan ik de naam wist, want als driejarige heb ik de met zorg door mijn moeder opgekweekte, dure papagaaientulpen geplukt. Ik kan mij het drama nog steeds herinneren... Anyway. Die tulpen hadden geen geur, want tulpen geuren niet.
Maar nu heb ik een prachtig schoofje gele tulpen op de vensterbank staan, en tot mijn stomme verbazing: ze geuren. Een sterke, vrij scherpe citroengeur. Bizar! Zo bizar, dat ik voor de zekerheid bij IJsseltulp heb nagevraagd of het echt de bloem was die ik rook, en niet het residu van één of ander "gewasbeschermingsmiddel". Ze hebben me verzekerd dat het echt de tulp zelf is.
Bijzonder. Los daarvan: ze zijn prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten