Raar jaar

Eigenlijk: een jaar om nooit te vergeten, extreme hoogtepunten, extreme dieptepunten.
Het begon ver van mijn bed, met de varkensgriep, die snel mexicaanse griep genoemd werd, en waar de hele wereld - the whole damn world - van over de rooie ging. Quarantaines, tamiflu-gehamster (tamiflu is een "griepmedicijn), mondkapjes, van Rotterdam tot Rio. En dat alles voor een griep die zich milder gedroeg dan de normale seizoensgriep. Landelijke inentingscampagnes, die pas op gang kwamen in november, toen de griepgolf al zo goed als voorbij was. Ik neem aan dat de pharmaceuten zich helemaal te barsten hebben gelachen.
Verhuizing
Ik was al ruim twaalf jaar ingeschreven als woningzoekende in mijn gemeente (ingeschreven in de tijd dat je zes jaar in de gemeente moest zijn ingeschreven voordat je überhaupt als woningzoekend ingeschreven kon worden, dus eigenlijk al achttien jaar). De woningbouwvereniging heeft iets van 1500 woningen, maar er waren er maar twee of drie waar ik zou willen wonen. Op 3 maart kwam één daarvan vrij. Ondanks het feit dat ik me vaak had afgevraagd of ik in mijn eentje wel een verhuizing aandurfde, meteen ingeschreven. En verdomd. Tien dagen later had ik 'm.
Decluttering. Ineens geen vaag concept, maar keiharde noodzaak, zelfs de fuchsia's zijn de deur uitgegaan. Maar het is gelukt. Begin juni de sleutel, op 17 juni verhuisd. Thuisgekomen!
Burnout
Eind juni, tijdens een aanvankelijk heel gezellig etentje, ontplofte HvHE met wat een burn-out bleek te zijn. Ze is nooit meer teruggeweest naar haar werk, al heeft het tot begin december geduurd voor er een fatsoenlijke vaststellingsovereenkomst was.
Love
En net toen ik het allemaal zo super voor elkaar had in mijn nieuwe huisje, verscheen er ineens een man. Een mailtje out of the blue, van iemand waarvan ik de naam niet wist, maar die ik al wel jaren kende van hoi-zeggen. Wandelen, uit eten, nog 's eten, zoenen... hook, line and sinker, hopeloos verliefd. Waanzinnig om mee te maken, ik kon me niet herinneren dat ik ooit zo van slag was geweest. Maar net zo plotseling verdween hij weer - circumstances beyond our control, het liep nu eenmaal zo. En dat hakt ook weer er een stuk harder in dan wanneer je twintig bent. Het heeft wel een maand geduurd voor ik er overheen begon te komen.
Run
Begin oktober brak de pleuris uit bij DSB Bank, waar C werkte. Ja, ze hadden tamelijk lomp financieringen verkocht - dat hadden de andere banken ook, maar systeembanken werden na de financiële crisis eind 2008 met overheidssteun overeind gehouden. DSB was bezig met omvormen naar een nette bank, met een verdienmodel dat niet alleen maar op provisie gebaseerd was. Te laat. Door een oproep van één gek ontstond een run op de bank. Daar is geen enkele bank tegen bestand, en zo'n kleintje als DSB al helemaal niet. Op 19 oktober stond C van de ene dag op de andere op de keien.
Uit
En alsof dat nog niet genoeg was: op 24 november besloot C dat haar relatie van drie jaar, inclusief huis en hypotheek, toch niet was wat ze zocht. Dus kwam ze weer thuis wonen.
Werkloos
Het kon er nog wel bij: begin december kreeg ik te horen dat mijn baan ook toast was. Niet helemaal onverwacht, want van mijn functie zoals hij oorspronkelijk was opgebouwd was weinig meer over (vennootschappelijk beheer, begonnen met meer dan 300 vennootschappen, nu waren er nog maar een stuk of vijftig; agendavoorbereiding/notuleren bestuurs- en commissarissenvergaderingen, dat bleek ineens iemand anders te doen, kwam ik per ongeluk achter (want niemand heeft er ooit een woord over gezegd); coördinator bestuurssecretariaat, begonnen met twaalf secretaresses, nu was er nog maar één; notuliste pensioenfonds, maar per 1 januari verdwijnt het pensioenfonds, alles gaat over naar PGB). Met enige creativiteit was er voor mij nog best een functie te vinden geweest, maar er veranderde al zoveel in het zieltogende papierenkrantenlandschap dat dat er niet van kwam.