Vreemde ontmoeting

De onverwachte ontmoetingen gaan maar door.
Vanavond werd ik bij het station aangesproken door drie meiden, twee van het type lokale zeventienjarige, en één van het type Nigeriaanse twintigjarige.
Of ik een telefoon bij me had, en of ze die dan even mochten gebruiken.
Hmm.
Wat is in zo'n geval wijsheid? Ik moet zeggen dat ik behoorlijk stond te aarzelen, kon me ook nauwelijks voorstellen dat drie zulke meiden niet één mobieltje hadden. De jongste had er wel een, zei ze, maar geen beltegoed.
Ze konden ook geen telefooncel vinden, zeiden ze, en dat kon wel kloppen, vroeger stond er eentje bij het station maar die staat er al lang niet meer.
Vooruit dan maar.
Ik heb zelf het nummer ingevoerd, voor het geval het een gesprek met Nigeria zou worden, maar het was een gewone hollandse nulzes.
De Nigeriaanse heeft een uitgebreid gesprek gevoerd in haar eigen taal, intussen heb ik wat gekletst met de andere twee. Wat Tara voor soort hond was. De jongste bleek schuin tegenover mij te wonen, de andere vroeg bezorgd of mijn telefoon prepaid was, als het gesprek te lang duurde moest ik het vooral zeggen.
Thank you very much, madam, zei de Nigeriaanse, en ik kreeg mijn telefoon keurig terug.