Pleister

Tara is woensdagochtend geopereerd. Ze herstelt goed, na een dag beroerd en misselijk en een dag nog duidelijk "van de leg" begint ze weer min of meer normaal gedrag te vertonen.
De dierenarts heeft in zijn wijsheid het hele operatiegebied afgedekt met een pleister, een "huidvriendelijke" weliswaar, ter grootte van een avijfje. Keurig, natuurlijk. De operatiewond is netjes afgedekt en ze kan er zelf niet aan peuteren. Maar ik heb sterk de indruk dat ze van die pleister meer last heeft dan van de hele operatie. Een waarneming die trouwens door HvHE - waar ze gisteren alweer de hele dag geweest is - bevestigd wordt. En ga jezelf maar na: een pleister op behaard/geschoren vel: dat jeukt en irriteert.
Nu hebben we het hier over een hond die een uitgesproken drama queen is. Ze piept moord en brand bij het minste of geringste en ze wordt compleet hysterisch als ze vastgehouden wordt - ze kronkelt dan als een slang, gilt dat je oren ervan tuiten en uiteindelijk hapt ze van zich af.
De vraag is dan ook: hoe krijg ik die pleister er af? Als je er maar naar wijst wordt ze al panisch. Tuurlijk, ik zou kunnen muilkorven, klemvast houden en eraf rukken, maar of dat verstandig is? Kracht zetten op iets dat op het zachte vel van haar buik geplakt zit heeft m.i. het risico dat de operatiewond beschadigd wordt.
Waarschijnlijk laat de pleister wel los als hij nat wordt, maar met die wond kan ik haar ook niet de vijver insturen, lijkt me.
Kortom: dilemma.
Overigens hangt het stomme ding al half los, dus effect heeft-ie al niet meer.

[eta] Zaterdagnacht is-ie er vanzelf helemaal afgevallen. Gelukkig.
En vanmiddag is ze op kikkerjacht geweest. Zwemmend. Oeps.

Als pijnstiller heeft ze Carprodyl gekregen. Een NSAID. Aanbevolen voor pijn in botten en gewrichten. Huh? Er mankeert toch niets aan haar botten en gewrichten?