Yep. Ze kan snoeihard rennen en geweldig springen. Daar moet ik nog 's een goeie foto van zien te maken!
En pienter is ze ook. We hebben inmiddels een paar boswandelingen gemaakt, en daarbij zijn we één keer over het achterste bruggetje richting golfbaan gelopen. Vandaag gingen we voor het bruggetje linksaf, langs de sloot die er, door een laag dood blad, uitziet alsof hij droog staat. Tara dacht dan ook dat ze 'm gewoon over kon steken, maar dat viel tegen: ze zakte tot haar staart in de koude blubber. Ze kon er snel weer uitkrabbelen, alleen stond ze toen aan de overkant. Na even zenuwachtig heen en weer rennen is ze als een pijl uit de boog 50 meter teruggerend naar het bruggetje om weer aan de goeie kant te komen!
Lang niet alle honden kunnen zelf bedenken dat de beste verbinding tussen A en B niet altijd een rechte lijn is, en nog minder honden kunnen bedenken dat ze soms van hun baas àf moeten lopen om van A naar B te komen! I'm impressed!
zaterdag 27 december 2008
Meer Tara
Labels:
Hond
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Slim hondje is het toch! x, lot
Een reactie posten